“Bu odunun serüvenini çok iyi bilirim. Ağaçtan fırtınalarla kopar sonra selle denize akar, sonra fırtınalı havalarda dalgalar bu odunları getirir. Bu odunlar denizde tuzlu suyu yiyorlar. Zamanla kabukları soyuluyor, sertleşiyor. Bir nevi doğal olarak korunmuş oluyor bu. Dalgalarla da kıyıya, taşlara çarptıkça da üzeri pürüzsüzleşiyor. Dünya çapında buna driftwood diyorlar. Ben bunlarla yapıyorum. Dediğim gibi Ahmet, Mehmet görse odun der, sobaya atar. Öyle de oluyor. Kışın genellikle odun toplamaya çıktığımda bakıyorum teyzeler ve amcalar da var, onlar da topluyor. Onlar sobaya yakmak için topluyorlar. Biz ise ürün yapmak için topluyoruz. Bunlar benim için birer ganimet. Hatta bazen ‘odunları siz bırakın ben size kesilmiş odun getireyim, onları bana verin’ diye teklif ediyorum.”